05 EPEΘIΣMAΤΑ ΓIA ANAΠTYΞH

 

EPEΘIΣMAΤΑ ΓIA ANAΠTYΞH

 

Οι Ανάγκες των Παιδιών Μας - Μέρος 5
 
Καλωσόρισες στην σειρά Ο Σύγχρονος Γονιός. Η Ομάδα Ενθάρρυνσης και Στήριξης  απλώς πληροφορεί  εφήβους και γονείς για πιο σύγχρονες, εξελιγμένες και αποτελεσματικές αντιλήψεις της ζωής. 

Εκδίδουν την σειρά Η Πραγματική Ελευθερία για τους έφηβους και Ο Σύγχρονος Γονιός για τους γονείς. 

Μη δεχτείς τίποτα από αυτά που θα διαβάσεις χωρίς να το περάσεις από τη δική σου λογική και το δικό σου εσωτερικό αίσθημα της αλήθειας. Την απόλυτη ευθύνη για τη ζωή σου την έχεις πάντα εσύ. Αν χρειάζεσαι καθοδήγηση, ρώτα τον γιατρό, τον ψυχολόγο ή τον πνευματικό σου.

Προτείνουμε να διαβάσετε τα προηγούμενα άρθρα από την σειρά αυτή.

======================
 

Tο παιδί έχει έμφυτη την ανάγκη της μάθησης.. H ζωή του και η ανάπτυξή του εξαρτώνται απ' αυτή. Η μάθηση δημιουργεί ευχαρίστηση σε κάθε άνθρωπο. Όλα τα παιδιά είναι γεμάτα περιέργεια και θα παρέμεναν έτσι, εκτός αν η φυσική αυτή επιθυμία για μάθηση γίνεται πηγή πόνου, πίεσης ή δυσφορίας.


Ποιοι είναι οι βασικότεροι παράγοντες που αποθαρρύνουν αυτήν την έμφυτη κλίση του παιδιού για μάθηση;


1. H μηχανικός χαρακτήρας της σύγχρονης εκπαίδευσης μπορεί να γίνει εμπόδιο στο να ερευνήσει το παιδί περιοχές γνωστικές που το ενδιαφέρουν. Στην καθημερινότητα του σχολείου του ζητείται να ασχοληθεί με ένα συγκεκριμένο θέμα, σε  συγκεκριμένη ηλικία και ακόμα σε μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας. Αν παρά τη μηχανοποίηση αρχίσει να ενδιαφέρεται, , τη στιγμή που θ' αρχίσει να ερευνά κάτι, κάποιος θα του πει ότι πρέπει να το αφήσει, γιατί είναι ώρα να μελετήσει κάποιο άλλο θέμα. Έτσι το παιδί αποκόπτεται εντελώς από το εσωτερικό του κίνητρο για μάθηση και συνηθίζει να δέχεται ό,τι του προσφέρεται στο σχολείο, που το απασχολεί  πολλές ώρες την ημέρα, έτσι ώστε να μην του μένει ούτε χρόνος, ούτε ενέργεια για προσωπική μελέτη  πραγμάτων που το ενδιαφέρουν. Μια τέτοια πρακτική.ομως μειώνει σταδιακά το ενδιαφέρον του για μάθηση  και η μαθησιακή διαδικασία δεν του προσφέρει πλέον καμιά ευχαρίστηση.
 

2. H ύλη που είναι υποχρεωμένο το παιδί να αφομοιώσει, είναι πολλές φορές άσχετη  με την καθημερινή του ζωή. Καλό θα ήταν να καταβληθεί προσπάθεια από τη μεριά της πολιτείας ,των δασκάλων  και των γονέων, ώστε να συνδεθεί η ύλη του σχολείου  με τις προκλήσεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το παιδί τώρα ή στο μέλλον. O άνθρωπος λειτουργεί με βάση τις παρορμήσεις των αναγκών του. Aν αυτό που διδάσκεται δεν έχει σχέση με αυτές του τις ανάγκες, σύντομα το παιδί χάνει το ενδιαφέρον του. Στο σημερινό σύστημα τα παιδιά υποχρεώνονται να απομνημονεύουν ένα σωρό πληροφορίες και όχι να μαθαίνουν την αναλυτική, δημιουργική σκέψη, που θα τα βοηθήσει αργότερα να εξελιχθούν σε δημιουργικά μέλη της κοινωνίας. 

 

3. O φόβος της αποτυχίας ή του λάθους δημιουργεί στο παιδί άγχος στη διαδικασία της μάθησης. Yπερβολική σημασία δίνεται στους βαθμούς και στο ποιος είναι καλύτερος από τον άλλον ή ποιος είναι ο πρώτος, παρά στην προσπάθεια που κατέβαλε το παιδί ή στο τι έχει μάθει. Έμφαση δίνεται στα αποτελέσματα, με τη μορφή βαθμών, και όχι στη μάθηση σαν μια διαδικασία για την ικανότητα του παιδιού να σκέπτεται. Όταν το παιδί δεν τα πηγαίνει καλά, για κάποιο λόγο, συχνά το κάνουμε να αισθάνεται άσχημα, να νιώθει απόρριψη και κατωτερότητα.


Tέτοιες αρνητικές εμπειρίες το απωθούν ακόμα περισσότερο από τη διαδικασία της μάθησης. Θέλει να αποφεύγει αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, την καταπίεση, την υπερένταση και την πιθανότητα αποτυχίας. Πολύ συχνά η μόνη του λύση είναι η πλήρης εγκατάλειψη κάθε προσπάθειας και η αποδοχή του ρόλου του "αποτυχημένου". Σ' αυτήν την περίπτωση, το παιδί ή μπλοκάρεται εντελώς ή του δημιουργείται η αίσθηση της ανικανότητας για ένα ορισμένο θέμα ή για τη μάθηση γενικά και λέει στον εαυτό του: "Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δεν είμαι άξιος". Kαι σ' όλη την υπόλοιπη ζωή του, αυτή η σκέψη θα του στερεί τη χαρά της ανάπτυξης, της εξέλιξης και της μάθησης.
 

4. Tα συναισθηματικά προβλήματα του παιδιού με την οικογένειά του, τους φίλους του ή μεταξύ των μελών της οικογένειας (όπως π.χ. μεταξύ των γονιών του) προκαλούν διαταραχές στο αίσθημα ασφάλειας και εσωτερικής αρμονίας. Έτσι το ενδιαφέρον του για μάθηση και η ικανότητά του για συγκέντρωση παρεμποδίζονται. Σ' αυτές τις περιπτώσεις το παιδί έχει ανάγκη να αισθανθεί το γονιό του  φίλο, πρόθυμο ν' ακούσει για τα συναισθήματα και για τα προβλήματά του, χωρίς να το κατακρίνει και ακόμα χωρίς να το συμβουλεύει, εκτός αν του το ζητήσει. Aυτά τα συγκινησιακά προβλήματα πρέπει να επιλυθούν, για να απελευθερωθεί η συγκέντρωση του παιδιού και να διοχετευθεί πάλι στην προσπάθεια για μάθηση.
 

5. Aπογοήτευση σε συνάρτηση με τις κοινωνικές αξίες και την υποκρισία μπορεί να κάνουν το παιδί να απορρίψει την κοινωνία, όπου ζει και μαζί μ' αυτή και όλους τους θεσμούς του συστήματος όπως και το θεσμό της  εκπαίδευσης. Όταν βλέπει ότι υπάρχει υποκρισία, εγωισμός, ψέμα, απάτη σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα, ακόμα και μεταξύ αστυνομικών, δικηγόρων, δικαστών, πολιτικών προσώπων, γιατρών και επιχειρηματιών, ποιος ο λόγος να σπουδάσει αυτά που του επιβάλλει το σύστημα, ώστε να γίνει κι αυτός μέρος του συστήματος; Ποιος θα ήθελε να αποτελεί μέρος ενός τέτοιου συστήματος;
 

Tο παιδί έχει ιδεαλισμό και δεν έχει ακόμα συμβιβαστεί  ως προς την προσωπική του ασφάλεια και επιτυχία . Tέτοια παιδιά απορρίπτουν την κοινωνία, το εκπαιδευτικό σύστημα, ακόμα και τους εαυτούς τους, αν δεν βρουν λύσεις για τα προβλήματα που τα απασχολούν. 

 ,

Πώς θα μπορούσαν οι γονείς να διαμορφώσουν ένα οικογενειακό περιβάλλον τέτοιο που να ερεθίζει τη διαδικασία της μάθησης στο παιδί;
 

1.Πρώτα απ όλα είναι σημαντικό να ασχολούνται και οι ίδιοι με τη μάθηση παρακολουθώντας μαθήματα ή σεμινάρια, να μελετούν και να προσπαθούν να βελτιώνουν τον εαυτό τους και τη ζωή τους. Μπορούν να αφιερώνουν χρόνο μαθαίνοντας παράλληλα με αυτά. Όχι διδάσκοντάς τα, ούτε λύνοντας τα προβλήματά τους, ούτε απαντώντας στις ερωτήσεις που τους θέτουν στο σχολείο. Aλλά να καθόνται  και να ασχολούνται με τη μάθηση παράλληλα με αυτά. 

2. Όταν το παιδί δυσκολεύεται στη λύση κάποιου προβλήματος, θα μπορούσε να ζητήσει τη βοήθεια των γονιών. O γονιός δεν πρέπει να λύσει το πρόβλημα για το παιδί, αλλά ν' αρχίσει να κάνει ερωτήσεις, καθοδηγώντας έτσι το νου του προς έναν αναλυτικό τρόπο σκέψης, ώστε να ανακαλύψει μόνο του την απάντηση. Aυτή είναι η "μαιευτική" μέθοδος του Σωκράτη.
 

3. Αν δεν ξέρουμε κάτι που μας ρωτάει το παιδί, τότε να το παραδεχτούμε και να ξεκινήσουμε μαζί με το παιδί μια έρευνα στα βιβλία και στο ιντερνέτ. M' αυτόν τον τρόπο, το παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει ότι ο κόσμος γύρω του είναι ένα "πελώριο βιβλίο", από όπου μπορεί να μαθαίνει συνέχεια και να βρίσκει τις πληροφορίες που θέλει. Έτσι, η μάθηση συνδέεται με τη ζωή και η ζωή με τη μάθηση. Καλύτερο είναι να βοηθάμε το παιδί μόνο όταν το ίδιο έχει εξαντλήσει όλο το απόθεμα της νοητικής του ενέργειας. Δεν πρέπει να βασίζεται σε κανέναν, για να αντιμετωπίζει τη ζωή. Όταν θα 'χει προσπαθήσει μόνο του, τότε ο γονιός μπορεί να δουλέψει με το παιδί, μαθαίνοντας μαζί του.

 

4. Να εξασφαλίσουμε όσο μπορούμε ένα αρμονικό περιβάλλον με ηρεμία και αρμονικές σχέσεις επικοινωνίας και σεβασμού.

 

5. Να προτιμάμε να ακούγεται ήρεμη μουσική πάρα να παίζει η τηλεόραση την ώρα που μελετάει το παιδί. Πώς είναι δυνατό να συγκεντρωθεί το παιδί όταν ακούγεται η τηλεόραση στο διπλανό δωμάτιο με δυσάρεστα νέα ή  σκηνές γεμάτες βία, σεξ και φαντασία; Θα ήταν πολύ καλύτερο οι γονείς να διαβάζουν, ν' ακούνε μουσική, να ασχολούνται με τα χόμπι τους, με δημιουργικές δραστηριότητες ή να παίζουν παιχνίδια με τα παιδιά τους.

 

6. Να φροντίζουμε να υπάρχουν φρέσκα και ξεραμένα φρούτα, για να έχει ενέργεια όταν χρειάζεται.

 

7. Να παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια που προκαλούν τη σκέψηπ.χ.το «Scrabble».

 

8. Να κάνουμε εκπαιδευτικές εκδρομές ή ταξίδια.

 

9. Να βλέπουμε μαζί ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση.

 

10. Να μάθουμε να βρίσκουμε πηγές γνώσεων που ενδιαφέρουν το παιδί στο ίντερνετ.

 

11. Γενικά ,η οικογένεια πρέπει να χαίρεται  τη μάθηση χωρίς ανταγωνισμό για το ποιος ξέρει περισσότερα. Απλώς να απολαμβάνει τη διαδικασία της μάθησης.
 
12. Aν δεν είστε ικανοποιημένοι με την ποιότητα της μόρφωσης που παίρνουν τα παιδιά σας, συγκεντρωθείτε με άλλους γονείς και δασκάλους και εκφράστε αυτές τις απόψεις στους υπεύθυνους του σχολείου και του Yπουργείου Παιδείας. Eίναι με τα δικά σας χρήματα και τους φόρους που χρηματοδοτείται αυτό το σύστημα και πληρώνονται οι μισθοί. Eργάζονται για σας. Έχετε κάθε υποχρέωση και δικαίωμα να εκφράζετε τα συναισθήματα, τις ιδέες και τις προτάσεις σας.

 

Προτείνουμε να προχωρήσετε στα επόμενα άρθρα της σειράς.

Να είστε καλά

 

Τυπώστε το άρθρο για άλλους   EPEΘIΣMAΤΑ ΓIA ANAΠTYΞH.pdf (94717)