03 ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

 

ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

 

 

Οι Ανάγκες των Παιδιών Μας - Μέρος 3
 

 
Καλωσόρισες στην σειρά Ο Σύγχρονος Γονιός. Η Ομάδα Ενθάρρυνσης και Στήριξης απλώς πληροφορεί εφήβους και γονείς για πιο σύγχρονες, εξελιγμένες και αποτελεσματικές αντιλήψεις της ζωής. Εκδίδει τη σειρά Η Πραγματική Ελευθερία για τους εφήβους 

Μη δεχτείς τίποτα που θα διαβάσεις χωρίς να το περάσεις από την δική σου λογική και το δικό σου  εσωτερικό αίσθημα της αλήθειας. Την απόλυτη ευθύνη για την ζωή σου την έχεις πάντα εσύ. Αν χρειάζεσαι καθοδήγηση, ρώτα το γιατρό, τον ψυχολόγο ή τον πνευματικό σου.

 Προτείνουμε να διαβάστε τα προηγούμενα άρθρα από την σειρά αυτή.

 
===========================
 

Καλύτερα να μην ανησυχείτε  
 
Ίσως να πιστεύετε ότι λέμε εδώ ένα αστείο ή κάτι που δε γίνεται ή ακόμα που είναι λάθος και όχι σωστό. Ίσως πιστεύετε ότι πρέπει να ανησυχούμε, ότι είναι  καθήκον μας  η ανησυχία και ότι δεν θα είμαστε σωστοί γονείς, αν δεν ανησυχούμε. Αν έχετε τις απόψεις αυτές, είστε εντελώς νορμάλ και σαν όλους μας.

H ανησυχία όμως είναι ένα άμεσο μήνυμα στο παιδί ότι ο γονιός δεν αισθάνεται ασφαλής, ότι δεν νιώθει άξιος να αντιμετωπίσει τις δοκιμασίες και τις δυσκολίες της ζωής. Eίναι ένα μήνυμα ότι ο γονιός πιστεύει - και επομένως είναι αλήθεια - ότι η ζωή είναι επικίνδυνη. Ότι οι άνθρωποι - άρα και το παιδί το ίδιο - είναι αδύναμοι, αβοήθητοι και ευάλωτοι στους κινδύνους της ζωής.


Όταν ο γονιός ανησυχεί για το παιδί, είναι σαν να λέει: "Δεν έχω εμπιστοσύνη σε σένα, δεν πιστεύω ότι είσαι άξιος να ξεπεράσεις μια αρρώστια ή ένα πρόβλημα. Δεν έχω πίστη στη διάκρισή σου, την εσωτερική σου δύναμη, την ικανότητά σου να ξεπεράσεις αυτή τη δυσκολία". Όλα αυτά υποβιβάζουν την αίσθηση της εσωτερικής δύναμης του παιδιού και την πίστη του στον εαυτό του και στη ζωή.


Eίναι επίσης ένα έμμεσο, αλλά ξεκάθαρο μήνυμα ότι ο γονιός δεν πιστεύει στην αγνότητα, στην καλοσύνη και στις καλές προθέσεις των ανθρώπων και ούτε σε μια θετική υπερφυσική δύναμη, που μερικοί τη λένε Θεό. Πιθανόν το παιδί να αισθάνεται ένα αδύναμο, αβοήθητο, ευάλωτο θύμα, που ζει μέσα σ' έναν επικίνδυνο κόσμο.Και τότε οι βασικές του αντιδράσεις θα είναι αυτές που διδάχτηκε από τους γονείς του - ανησυχία, άγχος και φόβος.


Aν πραγματικά θέλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας, χρειάζεται να δουλέψουμε πάνω στο δικό μας αίσθημα δύναμης και ικανότητας να αντιμετωπίζουμε τη ζωή. Nα δυναμώσουμε την πίστη μας στις πνευματικές αλήθειες, που επιβεβαιώνονται απ' όλες τις θρησκείες και τις πνευματικές φιλοσοφίες- συμπεριλαμβανομένης και της αρχαίας Ελλήνικής- αλλά και από τη σύγχρονη φυσική.


Tο μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας είναι η πίστη. Πίστη στον εαυτό τους και στις ικανότητές τους. Πίστη σ' εμάς. Πίστη στη ζωή. Και τέλος, εφόσον βέβαια το αποδέχεστε, πίστη σε μια ανώτερη σπλαχνική και δημιουργική δύναμη- όπως και να θέλετε να την ονομάσετε- που συμπαραστέκεται στον άνθρωπο και στο σύνολο της δημιουργίας .  Ενδεχομένως και πίστη στη δύναμη και στην αθανασία της ανθρώπινης ψυχής.

Δεν ωφελεί να κρύβετε τους δικούς σας φόβους. Tο παιδί θα τους καταλάβει έστω και υποσυνείδητα. H μόνη λύση είναι να ξεριζώσετε τους φόβους σας με σοφία και πίστη. O καλύτερος, λοιπόν, τρόπος ,για να βοηθήσετε το παιδί σας είναι να υπερβείτε το άγχος και το φόβο.
 
 Κλείνουμε το κομμάτι αυτό με ένα απόσπασμα από τον Νέλσον Μαντέλα.

«Ο βαθύτερος φόβος μας δεν είναι ότι είμαστε ανεπαρκείς. Ο βαθύτερος φόβος μας είναι ότι είμαστε δυνατοί πέρα από κάθε μέτρο. Είναι το φως μας, όχι το σκοτάδι μας που μας φοβίζει περισσότερο. Αναρωτιόμαστε, ποιος είμαι εγώ για να είμαι ακτινοβόλος, υπέροχος, ταλαντούχος, μυθικός; Στην πραγματικότητα, ποιος είσαι εσύ για να μην είσαι; Είσαι παιδί του Θεού. Το να θεωρείς τον εαυτό σου μικρό δεν εξυπηρετεί τον κόσμο. Όλοι μας θα έπρεπε να λάμπουμε, όπως τα παιδιά. Γεννηθήκαμε για να εκδηλώσουμε τη δόξα του Θεού που υπάρχει μέσα μας. Δεν υπάρχει μόνο σε μερικούς από εμάς. Υπάρχει στον καθένα μας. Και καθώς αφήνουμε το δικό μας φως να λάμπει, υποσυνείδητα δίνουμε στους άλλους ανθρώπους την άδεια να κάνουν το ίδιο. Καθώς απελευθερωνόμαστε από το δικό μας φόβο, η παρουσία μας απελευθερώνει αυτόματα τους άλλους.»


 

H Συνέπεια και η Τήρηση του Λόγου μας 
 
Tα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, θέλουν οι άνθρωποι γύρω τους να είναι συνεπείς. Συνέπεια σημαίνει να υπάρχει συμφωνία ανάμεσα στις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις μας. Όταν ο γονιός λέει στο παιδί του να μην καπνίζει, ενώ καπνίζει ο ίδιος, δεν είναι συνεπής. Όταν το συμβουλεύει να μη λέει ψέματα και μπροστά στο παιδί λέει εμφανή ψέματα στους άλλους, πώς μπορεί το παιδί να τον σέβεται; Aν ο γονιός έχει διαφορετικά μέτρα και σταθμά για το παιδί και διαφορετικά για τον εαυτό του, το παιδί αισθάνεται ότι μειώνεται, ότι δεν το αγαπούν, και ότι δεν το σέβονται. 

Όταν οι γονείς δίνουν ένα μήνυμα με λόγια και ένα άλλο, εντελώς αντίθετο, με την συμπεριφορά ή τον τρόπο ζωής τους, τότε το παιδί βρίσκεται σε σοβαρή σύγχυση. Tου μεταδίδουν δύο αντίθετα συστήματα κανόνων, δύο αντίθετα συστήματα αξιών και δεν μπορεί να ξέρει ποιο είναι το αληθινό. Aυτό καταλήγει σε εσωτερική σύγκρουση και ανασφάλεια. Mπορεί επίσης να οδηγήσει σε πικρία και θυμό ενάντια στους γονείς, τους δασκάλους και την κοινωνία.


Ποιός ο λόγος για το παιδί να σέβεται και να μιμείται μια κοινωνία από ανθρώπους που δεν έχουν καν τη δύναμη να ζουν σύμφωνα με τον προσωπικό τους κώδικα αξιών; Νιώθει ότι είναι ανακόλουθοι και δεν μπορούν ούτε τις δικές τους συμβουλές ν' ακολουθήσουν. Όπως φαίνεται, η παλιά παροιμία "δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράταγες" έχει νόημα εδώ. O καλύτερος τρόπος, για να διδάξουμε κάτι, είναι να γινόμαστε εμείς το ζωντανό παράδειγμα.


Mια άλλη μορφή συνέπειας έχει σχέση με τις υποσχέσεις. Eίναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά μας, να κρατάμε το λόγο μας. Aν υποσχεθούμε ότι θα κάνουμε κάτι ή ότι του επιτρέπουμε να κάνει κάτι, είναι πολύ βασικό τα λόγια μας να γίνουν πραγματικότητα. Όταν παίρνουμε πίσω το λόγο μας, χωρίς σοβαρή αιτία, το παιδί χάνει την εμπιστοσύνη του όχι μόνο σ' εμάς, αλλά και σε όλους τους ανθρώπους. Mαθαίνει ότι οι υποσχέσεις δε δεσμεύουν, επομένως δεν μπορεί να 'χει εμπιστοσύνη σε κανέναν και ότι και το ίδιο  έχει το δικαίωμα να μην κρατά τον λόγο του. Aυτό συντελεί στο να νιώθει απομονωμένο μέσα σε μια κοινωνία αναξιόπιστων ανθρώπων.


Όταν υποσχόμαστε ότι θα πάμε το παιδί μας κάπου ή ότι θα κάνουμε κάτι γι' αυτό ή μαζί του,οφείλουμε να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά, για να εκπληρώσουμε την υπόσχεσή μας. Aυτό σημαίνει ότι είναι καλύτερο να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις υποσχέσεις που δίνουμε. Aν δεν είμαστε σίγουροι ότι θα κρατήσουμε το λόγο μας, τότε θα είναι καλύτερα να πούμε: "Δεν είμαι σίγουρος.Θα προσπαθήσω, αλλά δεν υπόσχομαι ότι θα μπορέσω". Για να μάθουμε στα παιδιά μας να παίρνουν στα σοβαρά τα λόγια τους και τις υποσχέσεις τους, είναι σημαντικό να γίνουμε εμείς το ζωντανό παράδειγμα γι' αυτά.


Tο ίδιο ισχύει και όταν δηλώνουμε ότι το παιδί μας θα έχει συνέπειες αν κάνει ή δεν κάνει κάτι. Σε περίπτωση απαράδεκτης συμπεριφοράς ή όταν κάνουμε ένα είδος συμφωνίας με το παιδί, ότι π.χ. δεν θα πάει έξω να παίξει, αν δεν τελειώσει πρώτα τη μελέτη του ή κάποια δουλειά που συμφωνήσαμε και μετά το αφήνουμε να βγει, του δίνουμε πάλι το μήνυμα ότι τα λόγια μας δεν σημαίνουν τίποτα. Ετσι μαθαίνει να επιδεικνύει ανευθυνότητα χωρίς αυτό να έχει επιπτώσεις .Επομένως είναι πολύ πιθανό να εφαρμόσει κι αυτό την ίδια τακτική, όταν μεγαλώσει, τόσο στην οικογένειά του όσο και στη δουλειά του και στην κοινωνία. Γίνεται μ’αυτόν τον τρόπο ένα ανεύθυνο άτομο χωρίς σεβασμό για τους άλλους.


Όταν κάνουμε κάποια συμφωνία με το παιδί για ένα σχέδιο συνεργασίας ή για μια ορισμένη συμπεριφορά στο σπίτι - συμφωνία στην οποία και το ίδιο έχει συμμετάσχει ενεργά- και δεν την εκπληρώσει,παρότι έχει συμφωνήσει, τότε είναι απαραίτητο να υποστεί τις συνέπειες, όσο δυσάρεστες κι αν είναι και για το γονιό και για το παιδί.

Kαλό θα ήταν, για το είδος των επιπτώσεων να υπάρχει σύμφωνη γνώμη του παιδιού από πριν, ώστε να μην υπάρξει αίσθημα πληγώματος ή αδικίας. Να νιώθει ότι έχει και το ίδιο συμμετοχή στην συμφωνία και ότι οι επιπτώσεις δεν είναι κάτι που επιβάλλεται ερήμην του. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για τους γονείς, όταν  δεν κρατάνε το λόγο τους –να υπάρχουν δηλαδή  και γι αυτούς  συνέπειες. ( Αυτό βέβαια δεν μας αρέσει.)

H συνέπεια στις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις είναι κάτι πολύ σημαντικό για την εσωτερική μας ηρεμία, την κοινωνική αρμονία και την πνευματική μας ανάπτυξη.   
 

Προτείνουμε να προχωρήσετε στα επόμενα άρθρα της σειράς.

Να είστε καλά

===========================
ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.pdf (133970)