Τα Εμπόδια προς την Ελευθερία
Ποιοι είναι αυτοί οι φόβοι και κάποια άλλα εμπόδια;
Αυτά είναι οι πραγματικοί καταπιεστές μας:
Φόβος για το τι σκέφτονται οι άλλοι για μας και τους αγαπημένους μας.
Φόβος να χάσουμε τα χρήματά μας ή την πηγή των εσόδων μας.
Φόβος αποτυχίας σε κάποια προσπάθεια.
Φόβος να κάνουμε λάθος.
Φόβος να μείνουμε μόνοι στη ζωή.
Φόβος του θανάτου.
Φόβος απόρριψης ή κριτικής.
Φόβος ότι δεν αξίζουμε και φόβος ότι δεν αξίζουμε να έχουμε ό,τι χρειαζόμαστε ή θέλουμε.
Εθισμοί σε συγκεκριμένες πράξεις ή ουσίες όπως το κάπνισμα, το ποτό, ορισμένα είδη τροφής.
Εθισμοί σε συγκεκριμένες συναισθηματικές καταστάσεις ή εμπλοκές όπως σύγκρουση, απόρριψη, θυμό, πόνο όντας θύμα και πολλά άλλα.
Ανάγκη αποδοχής και αγάπης από συγκεκριμένα άτομα και πρότυπα ρόλων.
Διάφορες πεποιθήσεις, προγραμματισμοί και ταμπού για το τι μάς επιτρέπεται να κάνουμε και να έχουμε.
Πεποιθήσεις για το τι είμαστε ικανοί να πραγματοποιήσουμε.
Ο ρόλος του θύματος και του δυστυχισμένου, που δεν μας επιτρέπει να έχουμε ό,τι θέλουμε, γιατί τότε δεν θα ήμασταν το θύμα ή ο δυστυχισμένος.
Φόβος τιμωρίας αν δεν κάνουμε αυτό που θέλουν οι άλλοι.
Φόβος ότι θα χάσουμε την αξία μας αν κάνουμε ό,τι θέλουν οι άλλοι.
Φόβος ότι αν κάνουμε ό,τι ζητούν οι άλλοι από μας, τότε δεν θα είμαστε ελεύθεροι.
Φόβος να πούμε «όχι».
Φόβος να πούμε «ναι».
Φόβος να εκφράσουμε ανάγκες και επιθυμίες.
Αίσθημα αδυναμίας και απαξίας αν εκφράσουμε ανάγκες ή επιθυμίες.
Η αληθινή ελευθερία μας μπορεί να αποκτηθεί με την υπέρβαση αυτών των εσωτερικών εμποδίων. Τότε μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και ελεύθεροι είτε να πούμε «όχι» σε εξωτερικές δυνάμεις ή να πούμε «ναι» με αγάπη και κατανόηση.
Ποια είναι η πιθανή «κατανόηση» που μπορεί να μας βοηθήσει.
- Ζούμε σε μια οικογένεια/κοινωνία στην οποία κάθε πράξη και συμπεριφορά έχει επιπτώσεις στο σύνολο. Μπορούμε να επιλέξουμε να υπακούμε στους νόμους και κανόνες που θεωρούμε και συμφωνούμε ότι είναι για το ευρύτερο καλό, ακόμη κι όταν δεν συμπίπτουν με τις προσωρινές ανάγκες ή επιθυμίες μας τη δεδομένη στιγμή. Αυτό είναι μια μορφή συναισθηματικής, νοητικής και πνευματικής ωριμότητας.
- Πολλαπλασιάζουμε αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε επί ένα εκατομμύριο και ρωτάμε, αν σήμερα ένα εκατομμύριο άνθρωποι έκαναν το ίδιο, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. (όπως να πετάξουμε σκουπίδια από ένα αυτοκίνητο, να διπλοπαρκάρουμε, να μπούμε μπροστά από άλλους σε μια ουρά, να μην πληρώσουμε τους φόρους μας, να κτίσουμε παράνομα.) Η ελευθερία απαιτεί ωριμότητα και κοινωνική συνείδηση.
- Αποφεύγουμε με αγάπη να κάνουμε σε κάποιον αυτό που δεν θα θέλαμε να κάνει σε μας.
- Βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου και φανταζόμαστε πώς θα αισθανόταν – ή τι χρειάζεται αυτή τη στιγμή.
