01 ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ - ΜΕΡΟΣ 1

=========================

Είναι σίγουρο ότι σχεδόν όλοι οι γονείς θέλουν τα καλύτερα για τα παιδιά τους. Θέλουν να είναι υγιή, ευτυχισμένα,να έχουν αυτοπεποίθηση και δύναμη, για να επιτύχουν και να ευημερήσουν στη ζωή. Για το σκοπό αυτό είναι διατεθειμένοι  να προσφέρουν ατελείωτες ώρες υπηρεσίας  και να κάνουν κάθε θυσία που αρκετές φορές παραγνωρίζεται. (Χωρίς δηλαδή να υπάρχει η παραμικρή αναγνώριση. Κάτι για το οποίο, αν αναρωτηθούν, ίσως διαπιστώσουν ότι το έκαναν και οι ίδιοι απέναντι στους δικούς  τους γονείς).

Ωστόσο πολλές φορές οι ακούραστες και καλοπροαίρετες προσπάθειές τους δεν οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Και αυτό γιατί η επιτυχής έκβαση του έργου της αγωγής παρεμποδίζεται από παράγοντες που αφορούν το δικό τους ψυχικό κόσμο και είναι άλλοτε συνειδητοί και άλλοτε υποσυνείδητοι.
 (Προσέξτε:Η  αναφορά σ αυτούς τους παράγοντες δεν αποσκοπεί στο να δημιουργήσει ανησυχία ή ενοχές. Αντίθετα προτάσσει την αναγκαιότητα να καταβληθεί κάθε προσπάθεια, για να απαλειφθούν οι αιτίες που δυσκολεύουν το έργο της αγωγής.)
 


Μερικά από τα πιθανά εμπόδια που μπορεί να μην αποβούν προς όφελος των παιδιών μας είναι:


1. Τα αρνητικά συναισθήματα των γονέων, όπως το άγχος, ο φόβος και η ανασφάλεια  αντανακλώνται στον ψυχικό κόσμο των  παιδιών  με αποτέλεσμα και τα ίδια να νιώθουν τα αντίστοιχα συναισθήματα. Γενικότερα όταν οι γονείς διακατέχονται από τα παραπάνω αρνητικά συναισθήματα, καθιζάνει στον εσωτερικό κόσμο  των παιδιών η αίσθηση ότι δεν είναι ικανά να αντιμετωπίζουν τη ζωή.


2. Ο φόβος  γι αυτά μεταφέρεται στο υποσυνείδητο τους ως μήνυμα αδυναμίας και ανικανότητας για τη ζωή.


3. H ανάγκη  να νιώσουν οι γονείς καταξιωμένοι ως προς το γονεϊκό τους ρόλο μέσα από την επιτυχία ή τη συμπεριφορά των παιδιών, συχνά δημιουργεί σ αυτά την εντύπωση ότι η γνώμη των άλλων είναι πιο σημαντική για τους γονείς τους από τις δικές τους ανάγκες.


4. Η υπερβολική σημασία που δίνουν στη γνώμη των άλλων ή στην εμφάνιση - κάτι που έχουν μάθει και αυτοί από τους δικούς τους γονείς- προγραμματίζει τα παιδιά να φοβούνται τους άλλους και να χάνουν την ικανότητα να είναι ο εαυτός τους.


5. H ανάγκη τους για μια θέση ισχύος και ελέγχου απέναντι στο παιδί ,τούς εμποδίζει να το ακούνε. Μια τέτοια στάση έχει ως επακόλουθο να μη νιώθει το παιδί σεβασμό ούτε για τους γονείς, ούτε για τον ίδιο του τον εαυτό ούτε για τους άλλους.


6. H έλλειψη αυτοπεποίθησης από την πλευρά των γονέων εγκαθίσταται στο παιδί ως έλλειψη σιγουριάς για τον εαυτό του και τη ζωή.


7. Η έλλειψη υπομονής λόγω του κουρασμένου ή κλονισμένου νευρικού τους συστήματος βιώνεται από το παιδί ως απόρριψη με αποτέλεσμα να νιώθει ανάξιο της αγάπης και του σεβασμού τους.

8. Η επίπληξη του παιδιού λόγω των προσωπικών προβλημάτων των γονέων το οδηγεί στο εσφαλμένο συμπέρασμα  ότι δεν είναι καλό και άξιο και ότι δεν αξίζει σεβασμό και αγάπη στηνζωή. Και αυτό γιατί δεν έχει την ωριμότητα και τις γνώσεις, για να εμβαθύνει πάνω στα αίτια των συμπεριφορών και έτσι συσχετίζει το πρόβλημα με τον εαυτό του.


9. Εννοείται ότι, όταν πάρχουν συγκρούσεις αναγκών και αντιλήψεων με τον σύντροφο, τους γονείς  ή άλλους, το παιδί οδηγείται σε σύγχυση και νιώθει ανασφάλεια , αδυναμία και αρκετές φορές ένοχή για το πρόβλημα. Aυτά και άλλα προσωπικά προβλήματα μπορούν εύκολα να κάνουν έναν άξιο και καλοπροαίρετο γονιό να φέρεται απότομα , αστόχαστα και πολλές φορές με αδιαφορία και χωρίς σεβασμό στο παιδί. Μια τέτοια συμπεριφορά  υποσκάπτει την αυτοεκτίμηση, την αυτοπαραδοχή, την αυτοπεποίθηση και την αγάπη του παιδιού για τον εαυτό του.Στο σημείο αυτό δε θα ήταν δίκαιο να επιρρίψουμε όλες τις ευθύνες στο γονιό που κάνει εξάλλου ό,τι καλύτερο μπορεί, αλλά και ο ίδιος  καθορίζεται από καταγραφές που έχουν γίνει στα παιδικά του χρόνια. Δε φταίει όμως ούτε το παιδί και σίγουρα όλοι μέσα στην οικογένεια θα ήθελαν να σταματήσει ο παλιός τρόπος σκέψης και λειτουργίας.

Άρα, από τη μια έχουμε απέραντη αγάπη και τις καλύτερες προθέσεις για τα παιδιά μας και από την άλλη έχουμε επίσης διάφορες αδυναμίες που θα χρειαστεί να υπερβούμε, για το κοινό καλό, το δικό μας και των παιδιών μας.  
 


Οι σειρές Οι Ανάγκες των Παιδιών μας και Αποτελεσματική Επικοινωνία με τα Παιδιά Μας έχουν σαν στόχο ακριβώς αυτό.

==========================

Ένας χρήσιμος παραλληλισμός με τους σπόρους…
 

Oι σπόροι γίνονται φυτά και τεράστια, σχεδόν αθάνατα δέντρα χωρίς καμία μόρφωση ή εκπαίδευση γι' αυτό. Tο τί θα γίνουν και το πώς, υπάρχει καταγραμμένο στη συνειδητότητα και τα χρωματοσώματά τους. Tο ίδιο και όλα τα φυτά, τα ζώα και τα έντομα που υπάρχουν στη Γη. O άνθρωπος άραγε αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση; Eίναι τόσο ατάλαντος και ανίκανος, ώστε να μην μπορεί να καταλάβει τί πρέπει να γίνει και πώς; Eίναι τόσο πίσω σ' αυτά τα θέματα σε σύγκριση με τα φυτά και τα ζώα; 'H μήπως με τον τρόπο που μεγαλώνουμε, χάνουμε την επαφή μας με την εσωτερική μας δύναμη , που ξέρει να μας καθοδηγεί;
Μήπως και εμείς, όπως οι δικοί μας γονείς ,παρά τις καλές μας προθέσεις υπερπροστατεύουμε και υποτιμούμε τη δύναμη και τη γνώση που υπάρχει μέσα στα παιδιά μας ;Μήπως τείνουμε, από το φόβο μας, να τα κάνουμε να αγνοήσουν την εσωτερική τους δύναμη; Μήπως κάτι ανάλογο μπορούμε να διαπιστώσουμε και  στο εκπαιδευτικό μας σύστημα στο σύνολό του;

'Έτσι, η ερώτηση "πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας;" γίνεται: "Πώς μπορούμε να λυτρωθούμε από το φόβο και το άγχος για το μέλλον; Πώς μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και στα παιδιά μας, έτσι ώστε να τα στηρίζουμε ,να τα ενθαρρύνουμε  να πιστεύουν στον εαυτό τους, να νιώθουν ασφάλεια και αυτοπεποίθηση και να ακολουθούν τη δική τους εσωτερική καθοδήγηση;" Θέλουμε τα παιδιά μας να μας υπακούν ή να μάθουν να σκέφτονται για τον εαυτό τους; Ίσως δεν είμαστε σίγουροι για την απάντηση. Ίσως η ανασφάλεια μας να λέει, «να μας υπακούν» και ή λογική και η αγάπη να λένε, «να σκέφτονται τα ίδια για τον εαυτό τους».

Για να τα βοηθήσουμε σ’ αυτό, χρειάζεται να κάνουμε το ίδιο και εμείς. Να ακούσουμε τη δική μας εσωτερική καθοδήγηση και όχι τους προγραμματισμούς που έχουμε  από την κοινωνία, τους γονείς και δασκάλους μας. Να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας και τα παιδιά μας.  Τα παιδιά δεν μαθαίνουν από λόγια αλλά από παράδειγμα. Για να τα βοηθήσουμε να έχουν αυτοπεποίθηση, δύναμη, σεβασμό, τιμιότητα, καλοσύνη, διαύγεια, υγεία και ευτυχία, χρειάζεται να έχουμε ή τουλάχιστον να κάνουμε μια καλή προσπάθεια, για να αποκτήσουμε εμείς πρώτα τις ιδιότητες αυτές. Δεν μπορούμε να τους πούμε να μην καπνίζουν, όταν καπνίζουμε εμείς ή να μελετάνε, όταν εμείς δεν έχουμε καμιά σχέση με το βιβλίο.  

Όλα τα παιδιάεμφορούνται από ιδεαλισμό. Αν δεν  υπάρχει οπωσδήποτε  συνέπεια ανάμεσα στις συμβουλές ,τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις μας , νιώθουν ανασφάλεια και δεν ξέρουν τί να πιστέψουν. H συνέπεια δημιουργεί στο παιδί την αίσθηση της  ασφάλειας και του σεβασμού.
 


Ποιες είναι οι ανάγκες των παιδιών;
 


O κατάλογος που ακολουθεί δεν είναι  ολοκληρωμένος. Aναφέρονται μερικές από τις πιο βασικές ανάγκες, έτσι όπως τις εξέφρασε μια ομάδα παιδιών.



1. H πρώτη ανάγκη των παιδιών είναι να υπάρχουν οι γονείς τους στη ζωή τους. 

2. Να έχουν καλές σχέσεις με τους γονείς τους. Την ίδια ακριβώς ανάγκη έχουν και οι γονείς  από τα παιδιά. Θα συζητήσουμε περισσότερα γι αυτό αργότερα.
 


3. Οι γονείς να έχουν αρμονία και καλές σχέσεις μεταξύ τους. (Και αυτό θα συζητήσουμε αργότερα.)
 


4. Ασφάλεια – Αυτονόητη είναι η ανάγκη των παιδιών να νιώθουν ασφαλή. Γι αυτό επιβάλλεται η δημιουργία ήρεμου περιβάλλοντος μέσα στην οικογένεια, χωρίς συγκρούσεις ή ανταγωνισμούς.  Tο  παιδί δε βλέπει τον εαυτό του ως ξεχωριστή οντότητα. Aισθάνεται ταυτισμένο και με τους δύο γονείς του. Έτσι, όταν εκείνοι φιλονικούν, νιώθει τη σύγκρουση να γίνεται ανάμεσα σε δύο κομμάτια της δικής του ύπαρξης. Πολλές φορές νομίζει ότι αυτό ευθύνεται για  τις συγκρούσεις ή επειδή δεν μπορεί να συντελέσει   στη δημιουργία αρμονικής σχέσης ανάμεσα στους γονείς του .Μέσα σε τέτοιες συνθήκες σχηματίζει την πεποίθηση ότι έτσι είναι οι σχέσεις και αργότερα δημιουργεί συχνά και το ίδιο προβληματικές σχέσεις στην προσωπική του ζωή.
Δεν υπάρχει λόγος και δεν βοηθάει κανέναν να νιώθουμε ενοχή, αν αυτό έχει συμβεί ή συμβαίνει στο σπίτι μας.  Είναι όμως απαραίτητο όσο πιο γρήγορα μπορούμε να σταματήσουμε την αντιπαλότητα και τους διαξιφισμούς στο σπίτι και, αφού δεχτούμε και το δικό μας μερίδιο ευθύνης, να ζητήσουμε βοήθεια από ειδικούς. Επίσης είναι σημαντικό να εξηγούμε στο παιδί ότι το αγαπάμε και ότι οι συγκρούσεις μας ή τα προβλήματα μας δεν έχουν καμία σχέση με αυτό.
 
Tο παιδί δεν μπορεί να νιώσει ασφάλεια, αν οι γονείς δε νιώθουν ασφαλείς. Aν τα οικονομικά θέματα, η υγεία και το μέλλον είναι μόνιμες πηγές άγχους για τους γονείς, το παιδί θα προγραμματιστεί αυτόματα να νιώθει ανασφάλεια για τα θέματα αυτά. Aυτή η ανασφάλεια θα παραμείνει και το παιδί αργότερα, ως ενήλικας πια, ενδεχομένως να ξοδέψει χρόνο, ενέργεια και σκέψη, στην προσπάθειά του να βρει "ασφάλεια» ελέγχοντας όμως  τους εξωτερικούς παράγοντες .Ωστόσο μόνο με εσωτερική εργασία θα καταφέρει να εξαλείψει τον εσωτερικό του προγραμματισμό για την έλλειψη ασφάλειας. Αν  αυτήν την εσωτερική εργασία την κάνουν έγκαιρα οι γονείς , το όφελος για  το παιδί θα είναι πολλαπλό.

O πιο σωστός τρόπος, επομένως, για να δημιουργήσουμε μια βάση ασφάλειας για τα παιδιά μας δεν είναι να τους αφήσουμε μια μεγάλη κληρονομιά, αλλά να μπορέσουμε να αναπτύξουμε εσωτερική ασφάλεια εμείς οι ίδιοι. Aν πιστεύουμε στον εαυτό μας και στην ικανότητά μας να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε αντιξοότητα της ζωής, το παιδί μας θα αισθάνεται το ίδιο. Nιώθοντας εμείς όλο και πιο ασφαλείς, θα δημιουργούμε λιγότερες προστριβές και στο σπίτι θα επικρατεί ηρεμία που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση  γιατην ψυχολογική υποστήριξη, που τόσο χρειάζεται ένα παιδί.
 


Στη συνέχεια θα συζητήσουμε άλλες ανάγκες των παιδιών όπως:


5. Να αγαπάμε το παιδί όπως είναι – χωρίς προϋποθέσεις. 


6. Επιβεβαίωση – αναγνώριση – ενθάρρυνση – εμψύχωση.

7. Σιγουριά.


8. Σωστή Διατροφή.


9. Ερέθισμα για Ανάπτυξη.


10. Ενδιαφέρον και σεβασμό για το τι σκέφτονται, νιώθουν και χρειάζονται.


11. Συνέπεια του λόγου και της πράξης.


12. Ανοικτή Επικοινωνία. 

13. Εμπιστοσύνη.


14. Γνώσεις και τεχνικές για την αντιμετώπιση της ζωής.

Θα συζητήσουμε όλα αυτά σε μελλοντικά φυλλάδια.

Τυπώστε το άρθρο αυτό εδώ  ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ - ΜΕΡΟΣ 1.pdf (107826)