ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

2014-01-29 22:28

 

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

 

Η Ομάδα Ενθάρρυνσης και Στήριξης πληροφορεί απλώς έφηβους και γονείς για πιο σύγχρονες, εξελιγμένες και αποτελεσματικές αντιλήψεις της ζωής.
Εκδίδει τη σειρά Η Πραγματική Ελευθερία για τους έφηβους και Ο Σύγχρονος Γονιός για τους γονείς.
Μη δεχτείς τίποτα από αυτά που θα διαβάσεις χωρίς να το περάσεις από την δική σου λογική και το εσωτερικό σου αίσθημα της αλήθειας. Εσύ έχεις πάντα την απόλυτη ευθύνη για την ζωή σου.

 
Αν χρειάζεσαι καθοδήγηση, ρώτα το γονιό, το δάσκαλο, το γιατρό, τον ψυχολόγο ή τον πνευματικό σου.

 

=============================

 

 

Καλωσόρισες στη σειρά “Η Πραγματική Ελευθερία”. Η Ομάδα Ενθάρρυνσης και Στήριξης πληροφορεί απλώς εφήβους και γονείς για πιο σύγχρονες, εξελιγμένες και αποτελεσματικές αντιλήψεις της ζωής. Εκδίδει τη σειρά Η Πραγματική Ελευθερία για τους εφήβους και Ο Σύγχρονος Γονιός για τους γονείς.

Μη δεχτείς τίποτα από αυτά που θα διαβάσεις χωρίς να το περάσεις από τη δική σου λογική και το εσωτερικό σου αίσθημα της αλήθειας. Την απόλυτη ευθύνη για τη ζωή σου την έχεις μόνο εσύ.

Αν χρειάζεσαι καθοδήγηση, ρώτα το γονιό, το δάσκαλο, το γιατρό, τον ψυχολόγο ή τον πνευματικό σου.

 Δείτε περισσότερα στο www.beyourself-gr.com/

Η εφηβεία είναι μια ενδιάμεση περίοδος ανάμεσα στην παιδική ηλικία και τη φάση της ενηλικίωσης κατά την οποία ο ενήλικας  ασκεί κάποιο επάγγελμα, αποκτά  ευθύνες αλλά αμείβεται και έχει τη δυνατότητα να συντηρεί τον εαυτό του. Αντίθετα ο έφηβος  ζει ακόμα με τους γονείς του και τους χρειάζεται για την επιβίωσή του και την ικανοποίηση των αναγκών του,ιδιαίτερα αν θέλει να συνεχίσει τις σπουδές του και να μην εργαστεί αμέσως. Ταυτόχρονα όμως έχει ανάγκη να βιώνει ελευθερία στις επιλογές του.

Αναντίρρητα είναι μια δύσκολη φάση τόσο  για τους εφήβους όσο  και για τους γονείς. Στη  διάρκειά της  δεν είναι σπάνιο οι έφηβοι να αρχίσουν να αισθάνονται εχθρικά απέναντι  στους γονείς τους και να τους αντιλαμβάνονται  ως εμπόδιο στην ελευθερία τους. Είναι αρκετά εύκολο αυτή την περίοδο να ξεχάσουν  όλα όσα τους έχουν προσφέρει οι γονείς τους   σε όλα τα επίπεδα και να τρέφουν αρνητικά συναισθήματα γι’  αυτούς.

Παρατηρείται επίσης πολλές φορές ότι και οι γονείς  γίνονται  επιθετικοί και απορριπτικοί προς τον έφηβο.  Ίσως νιώθουν φοβισμένοι, αδικημένοι, προδομένοι και θυμωμένοι   που  αντιμετωπίζουν από τα παιδιά τους αυτήν τη συμπεριφορά  ύστερα μάλιστα  από τόσες θυσίες . Αν αυτή η κατάσταση σας θυμίζει τη δική σας, εδώ υπάρχει τροφή για σκέψη. 

Ακολουθούν κάποιες σκέψεις ενδεχομένως ωφέλιμες για τους εφήβους: 

1. Ό,τι και να κάνουν ή να πούνε οι γονείς σου, είναι επειδή σε αγαπούν και θέλουν να είσαι καλά.  

2. Δεν θέλουν να σε καταπιέζουν ούτε χαίρονται  με το να σου περιορίζουν την ελευθερία. Θέλουν απλώς να σε προστατεύουν και να μην έχουν ενοχές  ότι δεν σε προφύλαξαν όσο θα έπρεπε τότε που έπρεπε. 

3.Η περίοδος της εφηβείας είναι μια πολύ δύσκολη φάση και για τις δύο πλευρές. 

4. Σε ποια ηλικία ακριβώς ,πιστεύεις ότι μπορεί ο γονιός να  σε αφήνει να γυρίζεις σπίτι μετά τα μεσάνυχτα και να   νιώθει εντάξει με τη συνείδηση του; Στα  13 ,14, 15, 18 ή 20 χρόνια σου; Ποιος θα απαντήσει στο ερώτημα αυτό; 

5. Η ανεξέλεγκτη  αντίδραση δε φανερώνει ελευθερία αλλά δέσμευση, γιατί απλούστατα καθορίζεται από αυτό που θέλουν ή κάνουν οι άλλοι.  Πραγματική ελευθερία είναι  το να σκέφτεται κάποιος  τις  άμεσες και μακροχρόνιες  συνέπειες της κάθε ενέργειας  του σε κάθε περίπτωση  και τελικά να επιλέγει να κάνει  αυτό που είναι πραγματικά για το καλό του. Να μην κάνει  δηλαδή κάτι ,επειδή το θέλουν ή δεν το θέλουν οι άλλοι. Η απερίσκεπτη  αντίδραση δεν είναι ελευθερία. Ελευθερία είναι  το να  ενεργεί  κανείς σύμφωνα με το πραγματικό  του καλό.            

 6. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι, επειδή το κάνουν οι άλλοι. Δεν υπάρχει  λόγος  να ντύνεσαι , να μιλάς   και να ενεργείς ή να συμπεριφέρεσαι  όπως  οι άλλοι ,προκειμένου να γίνεσαι αποδεκτός στις παρέες τους. Αυτό  σημαίνει  απλώς ότι  αντικαθιστάς κάτι που σου επιβάλλουν οι γονείς με κάτι άλλο που σου επιβάλλει ο περίγυρός σου. ΄Οποιος  έχει το θάρρος να είναι ο εαυτός του και κάνει αυτά που  νιώθει μέσα του, θα είναι πάντα αποδεκτός και περιζήτητος από τους άλλους. Μην αλλάξεις αυτό που είσαι, για να αρέσεις. Ας αρέσεις  γι΄ αυτό που είσαι – όχι  γι΄ αυτό που δεν είσαι.

7. Αξίζεις αγάπη και σεβασμό από τους γονείς σου, από τους φίλους και από τους δασκάλους σου, ακριβώς όπως είσαι. Όποιος δεν σου συμπεριφέρεται με σεβασμό έχει ο ίδιος  κάποιο πρόβλημα. Πιθανόν  να νιώθει φόβο ή να έχει κάποια στεναχώρια. Μην αφήσεις να κλονιστεί η πίστη σου στην προσωπική σου αξία. Δείξε απλώς  κατανόηση για τον άλλον που δεν μπορεί να σου συμπεριφερθεί , όπως αξίζεις, επειδή δε νιώθει ο ίδιος  καλά.

8. Ό, τι και να κάνουν οι γονείς σου, πάντα αξίζουν την αγάπη και το σεβασμό σου. Κάνουν το καλύτερο  που μπορούν ανάλογα με τις δικές τους παιδικές εμπειρίες, τους φόβους ,τις πεποιθήσεις και προσκολλήσεις. Να έχεις ατελείωτη κατανόηση, σεβασμό και αγάπη για τους γονείς σου, ακόμα κι  όταν έχουν κάνει κάποια λάθη, που και εσύ  και όλοι μας κάνουμε .Σου έχουν προσφέρει πάρα πολλά. Να τους κατανοείς και να τους αγαπάς, όπως είναι, με όλα τα λάθη τους, όπως ακριβώς  θα ήθελες  να αγαπούν και σένα, με  όλα τα  λάθη σου.

9. Ακόμα κι αν οι γονείς σου έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη σε σένα, σίγουρα δε νιώθουν ασφάλεια σχετικά με τα άλλα άτομα , που κυκλοφορούν μετά τα μεσάνυχτα.

10. Οι έφηβοι  χρειάζονται την απόλυτη  εμπιστοσύνη των γονέων τους. Τείνουν να νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Όμως καθημερινά οι ειδήσεις μάς πληροφορούν για έναν άλλο κόσμο, όχι τόσο ασφαλή και  αθώο.

11. Οι έφηβοι αποζητούν την ελευθερία και την αποδοχή από τους γονείς τους ακόμα κι όταν μιμούνται τις πράξεις  των συνομηλίκων τους χωρίς να το καλοσκεφθούν. Οι γονείς πάλι θέλουν από τη μεριά τους να προστατεύσουν τα παιδιά τους από κάθε κίνδυνο. Ποιος έχει δίκιο; Κάνει λάθος ο ένας και ο άλλος όχι; Ασφαλώς και οι δυο έχουν δίκιο.  Απλώς έχουν διαφορετικές, συγκρουόμενες ανάγκες. Ας δουν οι έφηβοι την απαγόρευση του γονιού  ως φόβο μήπως πάθουν κάτι κακό τα παιδιά τους  και ως μεγάλη αγάπη γι αυτά.

12. Χρειάζεται ο ένας να καταλάβει τον άλλον και η μεταφορά της ευθύνης να γίνεται με έναν ομαλό τρόπο, που δεν θα είναι μάλλον 100% συμβατός με  αυτό που θέλει η κάθε πλευρά. Οι έφηβοι ,από τη μεριά τους, θα χρειαστεί να καταλάβουν το φόβο των γονιών τους, που τρέμουν στην καρδιά τους  μήπως συμβεί  κάτι δυσάρεστο   στο παιδί τους, που το  αγαπάνε τόσο πολύ. Οι γονείς πάλι χρειάζεται να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι να μεταφέρουν σταδιακά την ελευθερία και την ευθύνη στο παιδί. 

13. Ο έφηβος χρειάζεται να καταλάβει ότι  η απόκτηση της ελευθερίας συνεπάγεται και υψηλό ποσοστό ευθύνης. Και  αυτό δεν μπορεί  να γίνει αμέσως αλλά σταδιακά. Καθώς δηλαδή ο έφηβος αποδεικνύει ότι μπορεί να αναλάβει την ευθύνη των σωστών επιλογών, που  εξυπηρετούν τόσο το δικό του όσο και το καλό του συνόλου. Η ελευθερία πρέπει να συνοδεύεται από την καλλιέργεια της υπευθυνότητας.

14 Οι έφηβοι οφείλουν  να συνειδητοποιήσουν ότι  ακόμα ζουν στο σπίτι των γονιών τους. Αυτοί πληρώνουν για το δωμάτιο, τα ρούχα, το φαγητό, τη θέρμανση, το ιντερνέτ, το κινητό. Αν θέλουν ισότητα, θα χρειαστεί να συμπεριφέρονται με τον ανάλογο σεβασμό προς αυτούς, που  τους προσφέρουν τόσα πολλά. ΄Ετσι  εξάλλου θα θέλουν να τους συμπεριφέρονται αργότερα και τα δικά τους παιδιά..

15. Ο έφηβος μπορεί να βοηθήσει στην σταδιακή απόκτηση της ελευθερίας του με το να δείξει ωριμότητα και με το να καταλάβει  ότι  αυτό θα αποτελέσει  μια αργή  διαδικασία. Γιατί οι γονείς θα χρειαστούν και αυτοί με τη σειρά τους το χρόνο τους , προκειμένου να συνηθίσουν το γεγονός ότι το παιδί τους μεγάλωσε.

16. Σίγουρα η μέρα της ελευθερίας δεν θα αργήσει. Και τότε αυτός που θα ορίζει  το χρόνο του και τη ζωή του θα είναι ο έφηβος. Αυτό είναι δεδομένο. Αυτή η μέρα θα έρθει το πολύ σε  πέντε χρόνια από τώρα. Σ΄ αυτή τη φάση έχοντας βρει δουλειά και διαθέτοντας το  δικό του διαμέρισμα ο έφηβος θα μπορεί να ζει όπως θέλει στο δικό του χώρο. Αυτή είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων που επαναλαμβάνεται μέσα στους αιώνες.

17. Χρειάζεται να γίνει προσπάθεια για επικοινωνία και σεβασμό  κι από τις δυο πλευρές. Σίγουρα όταν ο έφηβος ενηλικιωθεί και οι γονείς θα χρειαστεί να τον δουν σταδιακά σαν ίσο και να δεχτούν τις αποφάσεις του καθώς  και τον τρόπο ζωής που επιλέγει.

18. Καλό είναι επίσης, ο έφηβος να καταλάβει ότι πολλά από τα ενδιαφέροντα του και από  τα  πράγματα που του φαίνονται  σημαντικά  αυτήν τη στιγμή, έχουν προσωρινή ,περιστασιακή αξία ,που σύντομα θα αποχρωματιστεί. Θα είναι κρίμα επομένως     να χαλάσει τις σχέσεις του με τους γονείς του, που τον αγαπούν τόσο πολύ , γι’ αυτές τις προσωρινές φάσεις.

19. Είναι απαραίτητο ακόμα να εξασκηθούν και οι δύο πλευρές  στην αποτελεσματική επικοινωνία. Πώς δηλαδή  να εκφράζουν τις ανάγκες, τα  συναισθήματα και τις πεποιθήσεις τους χωρίς κριτική ,απειλή ή υποβιβασμό του άλλου. Επίσης  πώς να ακούνε, να καταλαβαίνουνε τον άλλον, τις ανάγκες, τα  συναισθήματα και τις  πεποιθήσεις του. Δεν χρειάζεται να συμφωνούν. Απλώς να νιώθουν αγάπη και σεβασμό ο ένας για τον άλλο ακόμα και  στην περίπτωση που δεν συμφωνούν  ως προς τις απόψεις και τις πεποιθήσεις τους.

20. Τα μέλη της οικογένειας μας είναι τα πρόσωπα που θα βρίσκονται πάντα κοντά μας. Οι τωρινοί μας φίλοι πολύ πιθανόν να μην είναι δίπλα μας αργότερα. Ρωτήστε τους γονείς σας και άλλους αν έχουν στενή επαφή με τις παρέες που είχαν στην δική σας ηλικία. Ας βάλουμε τα μέλη της οικογένειας μας πάνω από την γνώμη των άλλων. Ας διατηρούμε την ουσιαστική επικοινωνία , ακόμα κι όταν δεν συμφωνούμε .Αξίζει  να αντιμετωπίσουμε την ζωή μαζί.

21.Στη διάρκεια της νεανικής ηλικίας κατά τη φάση της ανεξαρτητοποίησης – που είναι μια αναγκαία διαδικασία για την ενηλικίωσή μας- κάνουμε το λάθος να νιώθουμε την ανάγκη να απορρίπτουμε τα πιστεύω των άλλων. Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι άσπρα ή μαύρα. Υπάρχει πολύ περιθώριο να έχουμε δίκιο και εμείς και οι άλλοι. Δεν χρειάζεται συνεπώς να απορρίπτουμε τις πεποιθήσεις των άλλων αλλά  να τους αφήνουμε  να ακολουθούν τις δικές τους, όπως και μεις τις δικές μας

22. Η ανάγκη να πείθουμε τους άλλους να πιστεύουν αυτά που πιστεύουμε εμείς, πηγάζει από την αμφιβολία που έχουμε μέσα μας για αυτά που πιστεύουμε. Θέλουμε  να συμφωνούν οι άλλοι μαζί μας, για να είμαστε σίγουροι ότι έχουμε δίκιο. Κάποιος που είναι σίγουρος για τον εαυτό του, δεν χρειάζεται ποτέ να απορρίψει τους άλλους ούτε να τους πιέζει να συμφωνούν μαζί του.

Να πιστεύεις πάντα στον εαυτό σου, την εσωτερική σου καθοδήγηση και την δύναμη και την αξία που είναι δεδομένα μέσα σου.

 

Καλή Επιτυχία

Να είστε καλά.

 

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ.pdf (80269)  Πατήσετε Αριστερά εδώ για να κατεβάσετε το αρχείο στο κομπιουτερά