Σύγχυση σχετικά με την Ελευθερία
Σύγχυση σχετικά με την Ελευθερία
Αυτές οι «αντιδραστικές ελευθερίες» προφανώς δεν είναι πραγματικές ελευθερίες. Η πραγματική ελευθερία σε πολλές περιπτώσεις θα ήταν το αντίθετο. Για παράδειγμα:
- Ελευθερία να τρώμε αυτό που εξυπηρετεί πραγματικά την υγεία μας.
- Ελευθερία να χρησιμοποιούμε τα χρήματά μας με τρόπο που πραγματικά μας φέρνει μακρόχρονη ευτυχία.
- Ελευθερία να μην καπνίζουμε και να μην πίνουμε, ώστε να δημιουργήσουμε περισσότερη υγεία και ευτυχία.
- Ελευθερία από υποσυνείδητες αντιδραστικές ενέργειες που βασίζονται στο παρελθόν, ώστε να μπορούμε να νιώθουμε ενότητα με τους άλλους και να συμπεριφερόμαστε με τρόπο που ωφελεί τον εαυτό μας και τους άλλους ταυτόχρονα.
- Ελευθερία να χρησιμοποιούμε τη σεξουαλικότητά μας με τρόπο που δημιουργεί σχέσεις αγάπης γεμάτες νόημα και διάρκεια.
- Ελευθερία να μπορούμε να πούμε «ναι» όταν θα θέλαμε πραγματικά να ανταποκριθούμε στην ανάγκη κάποιου.
- Ελευθερία να σεβόμαστε τις ανάγκες των άλλων με τον τρόπο που θα θέλαμε και αυτοί να σέβονται τις δικές μας.
- Ελευθερία να σεβόμαστε και να ζούμε σύμφωνα με τους νόμους, που υπάρχουν για να προστατεύουν το σύνολο και να δημιουργούν κοινωνική ισότητα και αρμονία.
- Ελευθερία να εργαζόμαστε ευσυνείδητα με αγάπη, όπως θα θέλαμε να κάνουν και οι άλλοι που εργάζονται για μας.
- Ελευθερία να ανταποκριθούμε με αγάπη προς όσους ζητούν κάτι από μας.
- Ελευθερία να αναλάβουμε ευθύνες και να απολαύσουμε τις δημιουργικές μας ικανότητες χωρίς φόβο αποτυχίας ή συνεπειών.
Η Πραγματικότητα της Ελευθερίας
Η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε και πάντα ήμασταν ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι έχουμε επιλέξει σε κάθε περίπτωση. Κι αυτό επειδή κάθε στιγμή πήραμε και παίρνουμε αποφάσεις βασισμένες στις ανάγκες, τους φόβους και τους προγραμματισμούς μας. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν καταπιεστήκαμε από τους άλλους. Καταπιεστήκαμε από τις ανάγκες, τους φόβους, τις πεποιθήσεις, τους προγραμματισμούς και τις προσκολλήσεις μας. Αυτές είναι οι δυνάμεις που μας καταπιέζουν και μας αναγκάζουν να κάνουμε επιλογές από ενοχή ή φόβο και μετά να νιώθουμε ότι δεν είμαστε ελεύθεροι και έχουμε καταπιεστεί.
Μπορούμε να «εξαναγκαστούμε» ή να «πιεστούμε» να κάνουμε κάτι που δεν θέλουμε, ή να μην κάνουμε κάτι που θέλουμε, μόνον αν φοβόμαστε τις πιθανές συνέπειες της μη συμμόρφωσής μας. Μπορεί να φοβόμαστε ότι θα μας απορρίψουν ή ότι θα χάσουμε την αγάπη κάποιου. Ή ίσως ότι θα χάσουμε τη δουλειά μας ή κάποια πηγή εσόδων. Μπορεί να φοβόμαστε την αντεκδίκηση των άλλων αν κάνουμε ή δεν κάνουμε ό,τι θέλουν. Ή μπορεί να νιώθουμε ότι δεν είμαστε καλοί αν κάνουμε ή δεν κάνουμε ό,τι θα έπρεπε.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχουμε την ελευθερία να επιλέξουμε να χάσουμε την αγάπη τους, τη δουλειά μας ή να διακινδυνεύσουμε να μας βλάψουν, παρά να κάνουμε κάτι με το οποίο δεν συμφωνούμε ή το οποίο δεν συμπίπτει με τις αξίες, τις πεποιθήσεις ή τις ανάγκες μας. Το γεγονός ότι επιλέγουμε να πράξουμε διαφορετικά είναι «ελεύθερη επιλογή». «Θυσιάσαμε την ελευθερία μας» ή «ανταλλάξαμε την ελευθερία μας» για να προστατεύσουμε την αξία, την ασφάλεια ή κάποια άλλη ανάγκη. Θα μπορούσαμε να επιλέξουμε διαφορετικά. Με κάποιον τρόπο χρησιμοποιούμε τους άλλους όσο μας χρησιμοποιούν κι εκείνοι. Συμπεριφερόμαστε έτσι ώστε να πάρουμε ό,τι χρειαζόμαστε ή επιθυμούμε ή έχουμε εθιστεί να παίρνουμε απ’ αυτούς. Συμβαίνει μια αμοιβαία «ανταλλαγή». Τους δίνουμε ό,τι θέλουν για να πάρουμε αυτό που θέλουμε.
Ένα σημαντικό αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης ότι είμαστε ελεύθεροι να μην κάνουμε αυτό που οι δυνάμεις γύρω μας (γονείς, σύντροφος, παιδιά, επαγγελματικό περιβάλλον, θρησκείες, κυβέρνηση) μάς υπαγορεύουν είναι η ικανότητα να επιλέγουμε τότε να κάνουμε αυτό που μας ζητήθηκε από αγάπη και κατανόηση παρά από φόβο.
Όταν νιώθουμε εσωτερική σύγκρουση επειδή «έπρεπε» να κάνουμε ή να μην κάνουμε κάτι, έχουμε δύο πιθανά μαθήματα.
Ένα πιθανό μάθημα θα μπορούσε να είναι να ξεπεράσουμε τους φόβους μας για να αλλάξουμε την αντίληψή μας σε σχέση μ’ αυτό και να νιώθουμε ασφαλείς να ακολουθήσουμε την καρδιά μας.
Μια άλλη πιθανότητα είναι να χρειάζεται να αφήσουμε τους εθισμούς, προγραμματισμούς, πεποιθήσεις και φόβους που αφορούν στην ελευθερία μας και να μπορούμε να κάνουμε ό,τι μας ζητείται με αγάπη – χωρίς ίχνος καταπίεσης ή μνησικακίας. Σ’ αυτήν την περίπτωση η εξέλιξή μας βρίσκεται στην υπέρβαση των εμποδίων, ώστε να μπορούμε να κάνουμε με αγάπη ό,τι μας ζητείται.
Και οι δύο δρόμοι είναι ισάξιοι και χρειάζεται να μπορούμε να καθορίσουμε ποιο είναι το μάθημά μας σε κάθε περίπτωση. Ένας τρόπος να το κάνουμε είναι να φανταστούμε τον εαυτό μας να κάνει ξεχωριστά την πρώτη επιλογή και μετά τη δεύτερη και να παρατηρήσουμε πώς νιώθουμε μέσα μας. Να ξεκαθαρίσουμε με ποια επιλογή νιώθουμε καλύτερα – με περισσότερη ευτυχία, χαρά και αγάπη. Ένας άλλος τρόπος είναι να αναζητήσουμε να κατανοήσουμε τα κίνητρα και τις ανάγκες που μας οδηγούν σε κάθε επιλογή. Ο φόβος και ο θυμός δεν είναι καλοί οδηγοί. Η αγάπη και η ευτυχία είναι.
Συχνά και μόνο η συνειδητοποίηση ότι είμαστε ελεύθεροι να μην κάνουμε «αυτό που πρέπει ή θα έπρεπε να κάνουμε» μάς επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε την ελευθερία μας για να το κάνουμε. Ένα αληθινό παράδειγμα είναι μια γυναίκα που δεν ήθελε να επισκεφτεί τους συγγενείς του άνδρα της μετά από το θάνατό του. Πιεζόταν απ’ αυτούς ότι, σαν καλή χήρα, θα έπρεπε να τους επισκέπτεται κάθε Κυριακή. Το μισούσε και αγανακτούσε τόσο πολύ αλλά φοβόταν για το τι θα έλεγε ο καθένας τους αν δεν συμμορφωνόταν. (Επίσης την θεωρούσαν υπεύθυνη, επειδή ο άνδρας είχε αυτοκτονήσει).
Μετά από εσωτερική εργασία πάνω στο φόβο της να μην πάει, ελευθερώθηκε από το φόβο της και ένιωσε ελεύθερη να μην τους επισκεφτεί. Έπειτα αποφάσισε, τώρα αυτό που ήταν ελεύθερη να μην πάει, να πάει και να τους βοηθήσει.
Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Όταν νιώθουμε ότι δεν έχουμε επιλογή – ότι «πρέπει» να κάνουμε κάτι - αισθανόμαστε πίεση, καταπίεση και θυμό. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ελεύθεροι, μπορούμε να κάνουμε το ίδιο πράγμα με αγάπη και αίσθηση ελευθερίας.
Έτσι το γεγονός ότι καθετί που κάνουμε είναι στην πραγματικότητα ελεύθερη επιλογή είναι μια εξαιρετικά σημαντική αλήθεια για να θυμόμαστε. Σε όλη μας τη ζωή κάναμε ελεύθερες επιλογές είτε ανταλλάσσοντας την ελευθερία μας για να πάρουμε ό,τι θέλουμε από τον άλλον είτε κρατώντας την ελευθερία μας και πράττοντας όπως πραγματικά πιστεύουμε και χρειαζόμαστε. Κανένας άλλος δεν ήταν ποτέ υπεύθυνος γι’ αυτές τις επιλογές. Κανένας σήμερα – εκτός από τον εαυτό μας – δεν είναι υπεύθυνος γι’ αυτές τις επιλογές.
Όταν το καταλάβουμε αυτό , μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας συναινώντας ή μη συναινώντας.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...
