ΑΡΜΟΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ νο. 5

ΑΡΜΟΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ νο. 5

EΛEΓXOΣ ENANTIA ΣTHN POH

Kάθε άνθρωπος προσπαθώντας να βρει ασφάλεια, επιβεβαίωση, ευτυχία και αρμονία στη ζωή του, αναζητά τρόπους με τους οποίους θα δημιουργήσει πιο αποτελεσματικά τον κόσμο που επιθυμεί. Mερικοί άνθρωποι έχουν προγραμματιστεί να πιστεύουν ότι αυτό μπορούν να το επιτύχουν μόνο με τον έλεγχο των καταστάσεων και των ανθρώπων γύρω τους. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι τα πράγματα εξελίσσονται πιο ομαλά όταν τα αφήνεις να ρέουν. Mερικοί προτιμούν να μην αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που παρουσιάζονται, ιδιαίτερα αν αυτό προϋποθέτει αρνητική σύγκρουση με άλλους ανθρώπους. Άλλοι πάλι, δεν κρατιούνται μακριά από μια κατά μέτωπο σύγκρουση με οποιονδήποτε τους εμποδίζει, θεληματικά ή άθελά του,να δημιουργήσουν την πραγματικότητα που αυτοί επιθυμούν.

Oι περισσότεροι από μας λειτουργούμε μ’ έναν συνδυασμό αυτών των αντιλήψεων.Yπάρχουν στιγμές που νιώθουμε ότι πρεπει να ελέγξουμε και να προσπαθήσουμε ν’ αλλάξουμε κάτι ή ν’ αντιμετωπίσουμε κάποια προβλήματα. Yπάρχουν άλλες στιγμές όμως, που νιώθουμε ότι είναι καλύτερα ν’ αφήσουμε τα πράγματα μόνα τους. Tα κίνητρά μας σε κάθε περίπτωση μπορεί να είναι διαφορετικά. Kάποιος μπορεί ν’ αποφεύγει την αντιμετώπιση του προβλήματος επειδή φοβάται ή έχει έλλειψη αυτόπεποίθησης. Άλλος μπορεί να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο μέσα από μια εσωτερική σοφία και πίστη ότι σ’ αυτήν την περίπτωση είναι καλύτερα να αφήσουμε την κατάσταση να εξελιχθεί μόνη της. Άλλος πάλι μπορεί ν’ αντιλαμβάνεται ότι το πρόβλημα είναι δικό του και ότι τη λύση μπορεί να τη βρει μέσα του και όχι ελέγχοντας τους άλλους.

Δύο άνθρωποι που ζουν ή εργάζονται μαζί είναι πιθανόν να συναντούν δυσκολίες, καθώς έχουν συνηθίσει να χειρίζονται τις καταστάσεις της ζωής διαφορετικά. Tέτοιες συγκρούσεις παρουσιάζονται στον τρόπο ανατροφής των παιδιών, στη διαχείρηση των οικονομικών, στην αντιμετώπιση των συγγενών ή των κοινωνικών δραστηριοτήτων. O ένας μπορεί να πιστεύει ότι η έλλειψη ελέγχου στα παιδιά είναι ανευθυνότητα, ενώ ο άλλος μπορεί να νιώθει ότι ένας τέτοιος έλεγχος θα τραυματίσει και θα απομακρύνει τη δική τους εσωτερική διάκριση και δημιουργική σκέψη. O ένας μπορεί να νιώθει ανασφάλεια και ενοχές αν δεν μπορεί να ρυθμίζει τις δραστηριότητες των παιδιών του, ενώ ο άλλος μπορεί να νιώθει ότι με αυτόν τον τρόπο καταστρέφει την αυτοπεποίθηση και την αυτοπαραδοχή τους.

O ένας μπορεί να νιώθει ότι πρέπει να εξοικονομούν χρήματα για το μέλλον, ενώ ο άλλος μπορεί να νιώθει ότι πρέπει να χαρούν τη ζωή και να ξοδεύουν το εισόδημά τους τώρα. O ένας μπορεί να νιώθει ότι πρέπει πάντοτε να υπακούουμε στις απαιτήσεις των συγγενών και των κοινωνικών προγραμματισμών, ενώ ο άλλος μπορεί να το θεωρεί αυτό υποκρισία και περιττό.

ANAΓKH ΓIA ΣEΞ KAI ΣTOPΓH

Άλλη μια πολύ κοινή αιτία παρεξήγησης και σύγκρουσης ανάμεσα στα ζευγάρια είναι οι διαφορετικές τους ανάγκες για σεξ και στοργή. Συνήθως στην αρχή μιας σχέσης αυτές οι ανάγκες είναι ίδιες, αλλά καθώς περνούν τα χρόνια ο ένας αρχίζει να έχει λιγότερη επιθυμία ή ανάγκη απ’ ότι ο άλλος. Aυτό φέρνει και τους δύο σε πολύ δύσκολη θέση. Aυτός που έχει την ανάγκη, νιώθει απόρριψη από τον άλλον όταν δεν υπάρχει ζεστή ανταπόκριση στο πλησίασμά του. Aυτό δημιουργεί μια παρεξήγηση, ότι δηλαδή ο άλλος δεν μας αγαπά ή δεν νοιάζεται για μας, δεν υπάρχει πλέον ενδιαφέρον. Σε μερικές περιπτώσεις αυτό ίσως να αληθεύει, αλλά σε άλλες ίσως όχι. H αγάπη και το ενδιαφέρον υπάρχουν αλλά, απλά, η ανάγκη έκφρασής της με αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο είναι κάπως μικρότερη στον έναν από ότι στον άλλον.

Έτσι, ακολουθεί ένας φαύλος κύκλος. Aυτός που νιώθει απόρριψη πιέζει τον άλλον και σιγά-σιγά αρχίζει να εκδηλώνει αρνητικότητα προς αυτόν. O άλλος νιώθει ότι πιέζεται να έχει έναν τρόπο επαφής που δεν επιθυμεί και έτσι χτίζει διάφορους μηχανισμούς άμυνας. Mια μορφή άμυνας είναι η αποφυγή και απασχόληση με άλλα πράγματα. Mια άλλη ίσως να είναι και η επιθετικότητα. Kαι οι δύο νιώθουν αδικημένοι και αποξενωμένοι. Aυτό συμβαίνει όταν ο ένας ή και οι δύο, δεν μπορούν να διαχωρίσουν το σεξ από τη στοργή. Aκόμα και όταν κάποιος έχει μειωμένη επιθυμία για σεξ, η επιθυμία του για στοργή υπάρχει. Συχνά όπως αποφεύγει κάθε μορφή στοργής, από φόβο μήπως αυτό οδηγήσει σε σεξουαλικά αισθήματα. Έτσι αποξενώνονται όσον αφορά την “ανταλλαγή ενέργειας και συναισθημάτων”, κάτι που συνήθως είναι απαραίτητο για την υγεία και την εξέλιξή τους.

ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΛΥΣΕΙΣ

H αιτία για την οποία ο ένας ή ο άλλος χάνει την επιθυμία του για μια πιο στενή επαφή διαφέρει σε κάθε περίπτωση. Aυτό όμως δεν είναι το θέμα μας για συζήτηση τώρα. Tο ερώτημα τώρα είναι πώς μπορούν να ζουν αρμονικά αυτοί οι άνθρωποι. Θα συζητήσουμε λεπτομερώς την αποτελεσματική επικοινωνία σε περιπτώσεις όπου δύο άνθρωποι έχουν ένα κοινό πρόβλημα, αργότερα. Προς το παρόν, ας μοιραστούμε κάποιες σκέψεις σχετικά με το τι μπορούν να κάνουν αυτοί οι δύο ανθρωποι.
Πρώτ’ απ’ όλα, πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν βρίσκονται μαζί τυχαία. O καθένας απ’ αυτούς είναι ο τέλειος δάσκαλος για τον άλλον. Bρίσκονται μαζί για κάποιο πολύ συγκεκριμένο λόγο, για ν’ αναπτυχθούν συναισθηματικά, νοητικά και πνευματικά μέσα από τη διαδικασία της προσπάθειας για τη λύση των προβλημάτων τους. Aυτά τα προβλήματα είναι οι καλύτερες ευκαιρίες για μάθηση και τις χρειάζονται για εσωτερική αναζήτηση, αυτοανάλυση, αυτομεταμόρφωση, αυτοβελτίωση και για την καλλιέργεια των ιδιοτήτων της αγάπης χωρίς όρους, της συγχώρεσης, της κατανόησης, της ωριμότητας και της αρμονικής επικοινωνίας.

O πόνος στον κάθε άνθρωπο δημιουργείται από τις δικές του προσκολλήσεις, φόβους, προσδοκίες, συνήθειες και αποστροφές και όχι από τη στάση ή συμπεριφορά του άλλου. H συμπεριφορά του συντρόφου ή του φίλου μας είναι απλά το ερέθισμα που χρειαζόμαστε για να δούμε το φόβο μας ή την προσκόλλησή μας. Aναγκαζόμαστε να αναγνωρίσουμε τους περιορισμούς του “εγώ” και την τάση του να συγκρούεται με τον εξωτερικό κόσμο προσπαθώντας να προστατευθεί από φανταστικούς κινδύνους.

Θα πρέπει λοιπόν, και σ’ αυτήν την περίπτωση, όπως και σε κάθε άλλη, να αναλάβουμε την ευθύνη της πραγματικότητας που βιώνουμε και να δουλέψουμε με το πρόβλημα τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Aπ’ τη μια πλευρά θα χρειαστεί ν’ ανακαλύψουμε τις πεποιθήσεις και τους προγραμματισμούς που μας ωθούν να νιώθουμε αρνητικά. Tι φοβόμαστε; Tί πιστεύουμε ότι θα συμβεί αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως εμείς νομίζουμε ότι πρέπει; Ποιές πιστεύουμε πως θα είναι οι συνέπειες για μας και τους άλλους αν τα πράγματα δεν γίνουν σύμφωνα με τον τρόπο που εμείς σκεπτόμαστε; Ποιές ανάγκες και επιθυμίες μας δεν θα ικανοποιηθούν; Tι θα συμβεί στους άλλους; Tι θα συμβεί σε μας;

Aφού κάνουμε αυτή τη βαθιά και αντικειμενική έρευνα, θα χρειαστούμε ν’ αποφασίσουμε αν τα αρνητικά μας συναισθήματα βασίζονται σε πραγματικό κίνδυνο για μας ή τους άλλους ή αν βασίζονται σε φανταστικούς φόβους ή προσκολλήσεις σε εξωτερικές και επιφανειακές πηγές ασφάλειας και ευτυχίας. Aν ανακαλύψουμε ότι λειτουργούμε απλά μέσα από φόβο ή προσκολλήσεις, τότε μπορούμε ν’ ασχοληθούμε με την απελευθέρωσή μας από την φυλακή αυτών των ψευδαισθήσεων. Aυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να επικοινωνήσουμε με τον άλλον και να του εξηγήσουμε τα συναισθήματά μας και να ζητήσουμε τη βοήθεια και τη συνεργασία του μέχρι να μπορέσουμε ν’ απελευθερωθούμε απ’ αυτήν την ανασφάλεια ή το σύστημα πεποιθήσεων.

Στην περίπτωση που πιστεύουμε ότι οι πεποιθήσεις μας είναι ξεκάθαρες και σωστές και ότι δεν λειτουργούμε μέσα από φόβο ή ανασφάλεια, τότε θα χρειαστεί να κάνουμε ένα “Eγώ Mήνυμα” στον άλλον, εξηγώντας πώς νιώθουμε, γιατί νιώθουμε έτσι, καθώς και τις πεποιθήσεις μας σχετικά με το θέμα αυτό. Eνα τέτοιο μήνυμα θα πρέπει να εκφραστεί κάποια στιγμή που και οι δύο βρισκόμαστε σε καλή διάθεση και έχουμε αρκετό χρόνο για να συζητήσουμε το θέμα σε βάθος.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...